Moja praca przez ostatnie dwadzieścia kilka lat skupiała się na rozwiązywaniu konfliktów, budowaniu pokoju i procesach dialogu, głównie na obszarach dotkniętych konfliktami w Europie Wschodniej i na Kaukazie. Dzięki tej pracy wiele koncepcji Porozumienia bez Przemocy przyszło mi do głowy, zanim nauczyłem się je tak nazywać.

Patrząc wstecz, żałuję, że nie wiedziałem więcej o emocjach i tym, jak są one przechowywane w naszych ciałach, o głębi i sile uniwersalnych potrzeb człowieka, ułatwiając trudne dialogi między ludźmi z obu stron np. konfliktu Gruzja-Osetia Południowa, w tym byłymi -kombatanci oraz żony i matki tych, którzy zginęli w walkach. Jednak te rozmowy przyniosły więcej wzajemnego zrozumienia i stworzyły małe kroki w procesie uzdrawiania.

W 2014 roku, pierwszym roku rosyjskiej (wówczas jeszcze ograniczonej) inwazji na Ukrainę, kolega wspomniał mi o zasadach empatycznego słuchania Marshall Rosenberg , dokładnie wtedy, gdy słuchaliśmy osobistych historii i różnych poglądów obywateli obecnie już prawie całkowicie zniszczone miasto Bachmut w obwodzie donieckim na Ukrainie.

Zacząłem aktywnie uczyć się i dzielić się NVC, głównie na Ukrainie, gdzie wraz z Carl Plesner i Oleną Hantsyak założyliśmy Szkołę Inżynierów Pokoju, intensywny projekt szkoleniowo-praktyczny, który (z pomocą wielu innych certyfikowanych trenerów!) przyniósł NVC i konflikt umiejętności rozwiązywania sporów Ukraińcom, umożliwiając im pełnienie roli wewnętrznych mediatorów.

Nadal pracuję jako kierownik projektu dla regionu Europy Wschodniej i Eurazji w PAX, największej organizacji budowania pokoju w Holandii. Moja praca umożliwia mi kontakt z politykami i urzędnikami państwowymi, przywódcami kościołów i kapelanami, żołnierzami i policją, badaczami, dziennikarzami, organizacjami pozarządowymi, aktywistami, wolontariuszami, zaangażowaną młodzieżą i innymi grupami ludzi działającymi na rzecz celów związanych ze „wspólnym dobrem”: ludźmi które zajmują się konfliktami wszelkiego rodzaju i formami oraz ich konsekwencjami. Jestem wdzięczny za sposób, w jaki NVC umożliwia mi tworzenie delikatnych procesów dotyczących bolesnych tematów związanych z wojną i przemocą oraz towarzyszenie im z większą uwagą, umiejętnościami i głębią.

Rok 2023 był dla mnie osobiście rokiem wielkiej straty, w którym byłem szczególnie wdzięczny za bycie częścią społeczności NVC i za zintegrowanie tego, w jaki sposób NVC może nam pomóc na poziomie osobistym, pozostając w kontakcie ze sobą, z naszymi najgłębszymi uczuciami i potrzebami w głęboko niepokojących czasach. Nagła śmierć moich dwóch synów i ich ojca skłoniła mnie do nawiązania jeszcze głębszego kontaktu z ludzkimi doświadczeniami bólu, straty, żalu i żałoby.

Skonfrontowało mnie to także ze stopniem, w jakim zachodnie, zindywidualizowane społeczeństwa czuły się niekomfortowo w obliczu straty, zranienia, konfliktu i „trudnych” emocji, a także zatraciły wspólne rytuały żałoby i uzdrawiania.

Bardziej niż wcześniej jestem świadomy tego, na czym polega mój wkład: przyjąć wszystkie aspekty bycia człowiekiem z troską, współczuciem i jasnością; umożliwienie osobom żyjącym ze stratą i konfliktem zaangażowania pełnej złożoności naszego ludzkiego życia w połączonym świecie pełnym sprzeczności.

Tematy i pytania, które badam i nad którymi pracuję, obejmują:

• Głębokie połączenie się z częściami naszego życia, które są niewygodne, przygnębiające lub w inny sposób niepokojące: bólem, żalem, złością, nienawiścią, wstydem i traumą.
• Pokonanie starego bólu, zarówno na poziomie indywidualnym, jak i zbiorowym; łączenie NVC z praktykami w zakresie zdrowia psychicznego (w strukturach opieki zdrowotnej, społecznych i kościelnych) oraz tworzenie pamięci zbiorowej.
• Praca z konfliktem, małym i dużym, otwartym lub ukrytym; wyciągnięcie go na światło dzienne, odkrycie, jakie ważne motywy kierują wszystkimi zaangażowanymi stronami, pomoc w zapewnieniu przejrzystości i towarzyszącej transformacji.
• Włączenie większej liczby NVC do budowania pokoju (np. poprzez włączenie zasad NVC do zarządzania projektami) i utrzymanie budowania pokoju w NVC, tj.: wyniesienie NVC poza poziom indywidualnej praktyki uczenia się, jak spełniać nasze potrzeby we współpracy z innymi. Element zmiany społecznej pozostaje niezbędny: przekształcanie struktur tak, aby stały się bardziej przydatne dla wszystkich istot na naszej pięknej planecie.
• Wspieranie ukraińskiej społeczności NVC w rozwoju i rozwoju oraz odkrywanie, jak „przełożyć” NVC na bardziej kolektywne społeczeństwa (południowego) Kaukazu.

-------

Moją pierwszą edukacją była filologia. Nauka języków pozostaje obszarem moich zainteresowań i uwielbiam to, jak otwierają one nowe horyzonty i dają dostęp do nowych sposobów patrzenia na świat. Mając na uwadze element komunikacyjny NVC, uwielbiam być świadomym słów i szukać tych, które najdokładniej przekazują nasze przeżyte doświadczenia.

Choć nie opanowałem ich wszystkich perfekcyjnie, uczę i szkolę we wszystkich językach wymienionych w moim profilu.